De derde ronde van de Lamborghini Super Trofeo vond plaats op het Misano World Circuit Marco Simoncelli aan de Adriatische kust in Italië. Een prachtige baan van 4.064 km lang met 12 bochten. Op zich ligt dit circuit mij wel goed, maar het is voor vrijwel alle coureurs in onze klasse de baan waar ze ontzettend veel getest hebben.
Mijn teamgenoot Marzio Moretti en ik hebben op Misano juist niet veel gereden en wilden daarom de vrije trainingen volop benutten. Bij het uitrijden van de pitstraat merkte Marzio echter dat de kabel van de versnellingsbak was gebroken en hij kreeg een hele serie foutmeldingen. Daardoor hebben we de hele eerste sessie gemist. Gelukkig heeft ons team het probleem gevonden en dus konden we wel aan de tweede sessie meedoen. Die was echter ’s avonds om acht uur, dus de tijden die we reden waren niet representatief. De kwalificatie is op zaterdagmiddag en dan is de baantemperatuur en het gevoel in de auto heel anders.
Zo begonnen we de kwalificatie dus met een afstelling die niet optimaal was. Dat bleek al snel, want ik kwalificeerde me als vijfde voor race 1 en Marzio als vierde voor race 2.
Het was duidelijk dat de balans in de auto niet goed was. Ons team besloot de Lamborghini af te stellen op onderstuur, omdat we verwachtten dat we tegen het einde van de race overstuur zouden krijgen. Dat gebeurde echter al na vier ronden, dus het was vanaf het begin al vechten met de auto. Daarbij kregen we remproblemen, zowel voor als achter, waarbij de achterkant zelfs af en toe blokkeerde. Het was niet makkelijk, maar het lukte ons toch om als derde te finishen.
We begonnen de tweede race op zondag met een auto die volledig was omgegooid. De rempompen waren vervangen en het team had geprobeerd om een betere afstelling te vinden. Omdat een coureur voor ons een straf had gekregen mocht Marzio als derde starten.
Het hele veld van 34 Lamborghini’s ging met de rollende start de eerste bocht in. Bij een kamikaze actie van een andere rijder werd Marzio in de eerste bocht geraakt, gelukkig kon hij door maar hij was twee posities verloren en reed dus vijfde.
Na de rijderswissel kwam ik in vierde positie de baan op. De wegligging van de auto was verschrikkelijk en de snelheid was er ook helemaal uit. Ik zag dat ik op het rechte eind zo’n 7 km per uur langzamer ging dan in race 1. Ik besefte dat er niets aan te doen was en dat ik moest proberen op de limiet te rijden om zoveel mogelijk punten te scoren. Uiteindelijk werd de race beëindigd achter de safetycar en werden we deze tweede race vijfde.
Het is een waardeloos gevoel dat je niet met hetzelfde materiaal aan het racen bent. Daarbij was ook de wedstrijdleiding echt slecht bezig, niet normaal zoveel safetycarperiodes als er dit weekend waren die niet echt nodig waren. Alles bij elkaar hebben we het dan met een derde en een vijfde positie nog niet eens zo slecht gedaan. We staan nu vierde in het klassement en als je beseft dat we het eerste evenement tweemaal zijn uitgevallen is dat echt goed.
Ik kijk enorm uit naar de volgende races eind juli. Dan gaan we naar Spa-Francorchamps en dat is toch wel mijn favoriete circuit. Ook alle jaren hiervoor in de Supercar Challenge en in de Mazda MX-5 Cup ging ik daar altijd erg goed. Als we de auto weer helemaal op orde hebben moeten we daar zeker om de podiumplekken kunnen meedoen!
Groet,
Milan